Прва средба со градинката
Прво одвојување од семејството
Заминување на детето во градинка или јасли главно е првиот излез од семејното опкружување, т.е. прво одвојување од родителите, првенствено од мајка, на долго време. Во исто време, за детето, ова може да биде прва средба со голем број непознати луѓе, и со деца и возрасни. Често, ова е трауматична ситуација за детето, колку и за родителите затоашто е исполнета со страв од одвојување и напорите детето да се прилагоди на новата ситуација .
Со доаѓањето на детето во воспитната група, се менува неговиотт поранешен начин на живот, главно не по неговата волја. Изразена е потреба за друштво со врсници (обично по 3 години), детето во основа нема потреба за промена на безбедноста на семејната животната средина за нешто ново и непознато. Затоа повеќето деца реагираат со плачење или на некој друг начин протестираат и ја искажуваат својата болка поради одвојувањето. Тешко е да сфатат дека градинката / јаслите се добро и безбедно место, и дека родителите ќе се вратат за некое време. Доминира стравот од одвоеност и чувството на напуштање се манифестира – манифестациите можат да бидат многу турбулентни и долготрајни.
Што родители треба да знаат?
За родителите, важно е да се знае дека одредена доза на стравот од разделба е вообичаена бидејќи приврзаноста кон семејството на рана возраст е условена за развојот. Стравот од разделба не треба да биде причина за загриженост, иако во никој случај не треба да се игнорира процесот на доведување на детето во колективот. Тоа може да се види од сосема поинаков агол, или како индикатор дека детето и родителот имаат развиено квалитетен однос.
Многу од прашањата во овој период наметнаа родителите: зошто плачат децата, колку долго плачат, дали тоа го прават и другите деца, колку обично трае адаптација, што може да се направи полесно, дали да одстапат па пробаат пак по одередн период, дали “баба-услуга”е подобро решение …
Но сигурно е дека наставниците во градинките се справуваат подобро во овие ситуации, бидејќи тие се обучени да го разберат детето и да му помогнат и поради тоа што е адаптација на децата е очекуван процес, особено во септември, кога се прават посебни планови, осмислуваат активности со цел детето колку што е можно безболно да го поднесе одвојувањето од родителите и што побрзо се навикне на новата средина. Но, потребна е помош и за родителите и да стекнат доверба во луѓето на кои имго доверуваат нивното дете. Затоа, треба да се користат сите расположливи средства за комуникација со семејството (паноа, навремено организирани средби со родителите на ново запишани деца, дизајниран агол за родителите, индивидуални интервјуа, итн) и родителите да може да ја надминат потешкотија.